KPN inspireert Jeugdzorg Organisaties die een verandering doormaken en tegelijkertijd met krimp worden geconfronteerd, weten dat het voor alle werknemers lastig is. Niet alleen voor diegenen die hun baan verliezen, maar ook voor de achterblijvers. Vaak wordt van hen meer én andere inzet verwacht. Annette Righolt, talentmanager en adviseur bij KPN, kent dit proces erg goed. Zij hield op uitnodiging van bestuurders en OR in de regio Rotterdam Rijnmond een voordracht over de overeenkomsten tussen de grote bezuinigingsoperaties binnen een commercieel bedrijf als KPN en de transitie en bezuinigingsopdracht binnen de Jeugdzorg. Jeugdzorg staat voor een grote transformatie. In deze fase heerst er meer dan gemiddelde onrust binnen een organisatie. Er is nog veel onduidelijkheid hoe alles eruit gaat zien maar ondertussen verstrijkt de tijd en is het bijna 2015. De zekerheid die er altijd was over posities van organisaties en budgetten die vaststonden, heeft plaats gemaakt voor onzekerheid van inkoop en marktwerking. Medewerkers profileren zich én zitten in het proces dat hun baan verandert, verdwijnt of dat ze elders moeten solliciteren. Annette Righolt: ‘Precies zo’n zelfde fase heeft KPN doorgemaakt. KPN bevindt zich als commercieel bedrijf in een steeds veranderende omgeving. En dit vraagt het uiterste van het aanpassingsvermogen. Eigenlijk gebeurt hetzelfde met Jeugdzorg, maar dan met andere motieven: de overheid grijpt in.’ Vergelijkbaar De reacties bij het personeel op verandering zijn overal gelijk, zegt ze. Psychologisch gezien kunnen mensen - in welke sector dan ook - slecht tegen verandering. In de vorige eeuw bleven werknemers tientallen jaren, vaak tot aan hun pensioen, bij dezelfde baas. ‘Dat is er niet meer bij. Er is bovendien een kentering gaande van het ‘psychologisch contract’: er wordt niet meer voor je gezorgd, maar je zorgt zelf dat je waarde behoudt voor je werkgever. In de tijden van de grote veranderingen bij KPN is gezegd dat de verantwoordelijkheid voor de loopbaan en de toekomst dus bij het personeel zelf ligt. Zij moeten meer dan vroeger aan de knoppen draaien en wij ondersteunen hen daarbij.’ Ze refereert aan het boek ‘Wie heeft mijn kaas gepikt?’ van Spencer Johnson. In dit boek staat een parabel centraal over twee muizen en twee minimensen die in een doolhof naar kaas zoeken. Als de kaasvoorraad op een plek op is, gaan de twee muizen direct op zoek naar nieuwe kaas. De twee minimensen hebben meer moeite met de verandering. De lessen van deze parabel over het omgaan met verandering, gaan over thema’s als angst overwinnen, avontuur verwelkomen, veranderingen aan zien komen en aanvaarden. Kortom: daarheen gaan waar de kaas is. ‘Het gaat erom dat je zelf oplet: wat is de context waarin je werkt? Is datgene wat je kan straks nog steeds nodig? Of is jouw kennis en kunde wel nodig, maar is het óók noodzakelijk dat je aanpassingen doet? Die grondhouding is belangrijk. Je moet je voortdurend realiseren dat niets hetzelfde blijft. En dát is moeilijk voor mensen. Natuurlijk is het logisch als mensen boos en teleurgesteld zijn dat het merk waarvoor ze stonden, verandert. Het liefst zien ze dat – in dit geval – Jeugdzorg hetzelfde blijft. Want dat is fijn. Een natuurlijke houding is dat ‘anderen’ willen veranderen en dat brengt jou – als werknemer – in de problemen. Als je niet oplet dan schieten mensen vanuit hun boosheid in slachtoffergedrag. 5 Pagina 4

Pagina 6

Voor gidsen, online rapporten en onderwijscatalogussen zie het Online Touch beheersysteem systeem. Met de mogelijkheid voor een web winkel in uw spaarprogramma.

FCB Magazine JZ zomer 2014 Lees publicatie 10436Home