‘De cliënt plukt de vruchten van een meer zakelijke aanpak’ Een inspirerende leider, een doorpakker met visie en lef. Ellen Quanten (37) vormde Stichting Traverse voor Maatschappelijke Opvang in Tilburg om tot een echte vraaggerichte organisatie. ‘Waar ik vooral blij van word? Dat ik heb bereikt dat de medewerkers van T verse meer hun eigen baan gaan vormgeven. Dat ze nagaan: wat heb ik nodig, wil ik doorgroeien of heb ik meer tijd voor mezelf nodig? En dat de sfeer in de organisatie is verbeterd door de nieuwe organisatiestructuur. ‘Regieclub’ ’ Ellen Quanten maakte als jonge bestuurder met niet eens zoveel ervaring van Traverse – een Stichting voor Maatschappelijke Opvang en begeleiding in Tilburg – weer een goed lopende organisatie. Ze houdt van duidelijkheid, kan goed luisteren en komt haar afspraken na. Als ze ergens achter staat, lukt het haar om in haar enthousiasme mensen mee te krijgen. ‘Ik kom graag snel tot resultaten’, lacht ze, ‘maar in dit soort processen durf ik ook de tijd te nemen.’ Leren vissen Vijfeneenhalf jaar geleden werd ze aangetrokken om de interne organisatie opnieuw in te richten. ‘Van oudsher draaide het hier natuurlijk om liefdadigheid, maar de zakelijke aanpak miste’, legt ze uit. ‘De manier van verantwoorden van projecten klopte niet. Veel projecten liepen al jaren op een bepaalde manier, zonder dat ze veel opleverden. En het was bijvoorbeeld niet duidelijk welke logica er achter een team met 10 fte zat. Iedereen werkt hier met hart en ziel voor de mensen die hulp nodig hebben, maar de bedrijfsvoering was niet optimaal.’ Zo was er een enorme debetstand van cliënten. Ellen denkt dat de cliënt daar niet mee geholpen is. ‘Werken aan het herstel van cliënten is niet hen vis geven, maar hen leren vissen. Het duurde wel even voor ik iedereen ervan overtuigd had dat de cliënt uiteindelijk de vruchten plukt van een meer zakelijke aanpak.’ 10 Ellen Quanten Het uitgangspunt van Traverse werd: we werken vraaggericht én vraaggestuurd aan het herstel van cliënten. Om dat in kaart te brengen, liet Ellen werkgroepen formeren. Zoals een werkgroep die zich boog over hoe ze cliënten meer regie konden geven, en een werkgroep over de financiële begeleiding van mensen. Iedereen kon daarin zijn eigen mening geven en tips lanceren om beter te werken. Ellen: ‘We hadden geen financieel probleem, dus konden we met de werkgroepen in anderhalf jaar alles rustig opnieuw inrichten.’ De hulpvragers werden verdeeld in drie groepen: een groep met begeleide zorg, een groep met begeleiding voor onzelfstandige cliënten – van crisisopvang tot nachtopvang – en een groep ambulante begeleiding voor zelfstandige cliënten. Er kwam een ‘regieclub’ die nu met elke hulpvrager een voortraject doet: wat heeft deze cliënt echt nodig? Wat is de vraag áchter de vraag? Wil deze persoon begeleid worden en wie betaalt dat? ‘Elke cliënt krijgt nu zijn eigen specifieke mix van hulp,’ vertelt Ellen. ‘Ook vragen we altijd in hoeverre zijn netwerk kan helpen. We checken dus: moet je echt bij ons zijn? Verder investeerden we in drie indicatiefunctionarissen die goed kijken wat een hulpvrager nodig heeft en welke financiering we daarvoor kunnen aanvragen. Dat betaalt zich ook echt uit: de afgelopen jaren zijn we nergens in gekort. Bovendien is ons uitgangspunt: alle cliënten moeten na twee jaar begeleiding weg, tenzij ze kunnen uitleggen dat het nog echt niet goed gaat.’ Pagina 9
Pagina 11Scoor meer met een e-commerce shop in uw brochures. Velen gingen u voor en publiceerden lesmateriaal online.
FCB Magazine WMD zomer 2014 Lees publicatie 10436Home